Πέμπτη 27 Οκτωβρίου 2011

"Φυγή" με βιβλία

Τα λόγια του ανέμου, τα μάταια, τα ανώφελα, είναι στη γλώσσα του Ομήρου "Ανεμώλια". Στο μυθιστόρημα του Ισίδωρου Ζουργού είναι τα λόγια των ανδρών που βγαίνουν απο τη δίψα για την αναζήτηση της νεότητας και της ομορφιάς που καταλύει το χρόνο. Ενα βιβλίο για την ανδρική φιλία και τη φυγή.

Πέντε φίλοι καταφέρνουν να κάνουν πράξη, αυτό που σήμερα θέλουν να κάνουν οι περισσότεροι έλληνες. Επιχειρούν να διαφύγουν απο την καθημερινότητα της προηγούμενης ζωής τους. Θεμιτό και οχι ιδιαίτερα ευρηματικό. Στη διάρκεια του ταξιδιού τους με το ιστιοπλοϊκό "Θερσίτης" μπλέκονται σε περιπέτειες και απρόοπτα ενώ το παιχνίδι της μνήμης κάνει συνεχώς μια παλινδρομική κίνηση. Για τον καθέναν ξεχωριστά, για όλους μαζί. Χρονια τώρα πόσοι μπήκαν και βγήκαν σε αυτή τη δίνη.

Οι λέξεις του Ισίδωρου Ζουργού ωστόσο, κάνουν το ταξίδι ξεχωριστό. Ο λόγος του στέκεται πάνω, αρκετά πάνω απο την πλοκή. Για τους πέντε φίλους που ταξιδεύουν, κάνει χρήση του ομηρικού όρου "Εταίροι", κι αυτό κάνει όλους τους αναγνώστες συνεργούς στην περιπέτεια του Θερσίτη. Είτε άνδρες, είτε γυναίκες.

Ωστόσο η ΑΗΔΟΝΟΠΙΤΑ είναι βιβλίο διαφορετικό. Εδώ, ο Γκάμπριελ, νόθος γιος πλούσιου αμερικάνου γαιοκτήμονα, εγκαταλείπει την πατρίδα του καθώς διαπιστώνει πως είναι αδύνατον να μπορέσει να ενωθεί με την αγαπημένη του Ελίζαμπεθ.

Διαθέτοντας μια γερή κλασσική παιδεία, αποφασίζει να φτάσει στην Ελλάδα για να βοηθήσει τον απελευθερωτικό αγώνα των Ελλήνων. Κοινό σημείο στα δυο βιβλία του Ζουργού, το κυνήγι του ονείρου, η διαφυγή.

Μέσα από ένα ημερολόγιο, κάτι σαν ανεπίδοτες επιστολές προς την αγαπημένη του, ο Γκάμπριελ αφηγείται εικόνες της Ελληνικής Επανάστασης και των μυθιστορηματικών προσώπων, όσο και κάποιων ιστορικών γεγονότων. Το υπόλοιπο μέρος δίνεται μέσα από μια τριτοπρόσωπη αφήγηση.

Ο ήρωας περιπλανόμενος στη ματωμένη ελληνική ιστορία αντικαθιστά τον έρωτά του προς την αμερικανίδα παιδική του φίλη με αυτόν προς την Λαζαρίνα, την παραμελημένη γυναίκα του Ελληνα οπλαρχηγού που βρέθηκε να υπηρετεί στα ελληνικά χώματα. Από εκεί και πέρα, το ερωτικό πάθος θα ταυτιστεί με το πάθος για αυτογνωσία και οι δυο εραστές θα βρεθούνε αποκλεισμένοι στο Μεσολόγγι, την ώρα που η πόλη αυτή ψυχοραγεί....

Η φυγή είναι πάλι στο προσκλήνιο για τον Ισίδωρο Ζουργό. Η απόδραση. Αυτό που όλοι έχουμε ανάγκη την ώρα αυτή.

Δεν υπάρχουν σχόλια: